«Αρπαχτή», ή αλλιώς one night στάντ Eίναι όντως η σχέση του σήμερα;

Ο καιρός της Μπελ Επόκ ως γνωστόν έχει περάσει ανεπιστρεπτί στο περιθώριο δίχως αυτό φυσικά να σημαίνει ότι ανεπιστρεπτί στο περιθώριο έχει περάσει και το ανθρώπινο συναίσθημα. Ας μην είμαστε υπερβολικοί…

Κατά το πλείστον όμως οι σημερινές σχέσεις, και μιλάμε για ερωτικές σχέσεις ασφαλώς, όχι μόνο δεν έχουν ουδεμία ομοιότητα με τις ηρωίδες και τους ήρωες των μυθιστορημάτων του Εμίλ Ζολά ( ενός από τους πλέον χαρακτηριστικούς συγγραφείς της ως άνω εποχής) που ακολουθούσαν το ερωτικό, ή αλλιώς πως το βασικό ένστικτο τους έως ταφόπετρας, αλλά αντίθετα ομοιάζουν, συχνά έως ακραίου βαθμού, με το πνεύμα της εποχής τους.

Σχέσεις της πλάκας, στεγνές, χαλαρές, δίχως ίχνος συναισθήματος και ευθύνης εκατέρωθεν, αλλά προπάντων σχέσεις βιαστικές, ακριβώς σαν την εποχή μας..

«Αρπαχτές» μιας βραδιάς δηλαδή που καθορίζονται από ένα βασικό ένστικτο εντελώς μεταλλαγμένο από αυτό της αρχής του προηγούμενου αιώνα και οι οποίες σαφώς συντελούνται με ένα ερωτικό σύντροφο επίσης της βραδιάς που η πρώτη αχτίδα του ήλιου διαλύει τη θέρμη της παρουσίας του λες για να μην προλάβει ποτέ η ψυχή να ζεσταθεί παραμένοντας έτσι στο πολικό ψύχος του ασυναισθηματισμού που εκούσια ή ακούσια έχει επιλέξει…

Οι «αρπαχτές», μόδα ή έστω ανάγκη προφύλαξης του εαυτού μας έναντι του ρεύματος της καταναλωτικής όσο και βιαστικής εποχής που διανύουμε, είναι πλέον γεγονός δεδομένο από κάποιους που δηλώνουν μάλιστα φανατικοί οπαδοί τους.

Εξηγούν μάλιστα και προασπίζονται τους λόγους για τους οποίους την ιδέα της «αρπαχτής» την έχουν μετατρέψει σε άποψη και τρόπο ζωής. Επειδή όμως το τι ακριβώς κάνει ο καθένας μας στο κρεβάτι του δεν ενδιαφέρει τον διπλανό του, τα «εν οίκω μη εν δήμο» δηλαδή, λογικό είναι να γυρίζουν την πλάτη τους στον φωτογραφικό φακό.

Α……

Η τελευταία μου σχέση, μόνιμη ας πούμε, τέλειωσε πριν πέντε χρόνια ακριβώς.Έκτοτε όχι μόνο δεν προσπάθησα ξανά αλλά αποφεύγω όπως ο διάολος το λιβάνι κάθε τι που μου προμαντεύει ότι πιθανόν να προκύψει στην ζωή μου στο εξής κάτι παρόμοιο. Για ποιο λόγο, μια χαρά είμαι κι έτσι αφού μπορώ ανά πάσα στιγμή να περάσω ευχάριστα με μια αρπαχτή της βραδιάς χωρίς τον φόβο ότι θα δοκιμάσω τον πόνο του χωρισμού για άλλη μια φορά. Άντρες μόνο να θέλεις , αρκεί να κουνήσεις λιγουλάκι την ουρά σου και τρέχουνε δέκα δέκα πίσω σου, έρωτες και παραμύθια της Χαλιμάς θα ψάχνουμε τώρα; Όταν θα πατήσουμε τα σαρ σαράντα και μετά θα ψάξουμε για κανένα όμοιο να του δίνουμε και να μας δίνει χαμομηλάκι. Για την συντροφικότητα δηλαδή, κατάλαβες;

Μ…….

Με κουράζουν οι ευθύνες και οι υποχρεώσεις που προκαλούνται μέσα από μια μόνιμη σχέση , γιαυτό ακριβώς και δεν την θέλω τουλάχιστον έως ότου κάποιος με συνταράξει και αποφασίσω ότι μαζί του θα συνδέσω πολύ σοβαρά την ζωή μου. Μέχρι να συμβεί κάτι τέτοιο όμως, κι επειδή οι άντρες μετά τον δεύτερο μήνα της σχέσης σε θεωρούν ιδιοκτησία τους, προτιμώ τις μια κι έξω σχέσεις, ή αν θες τις «αρπαχτές.» Σου παρέχουν πλήρη ελευθερία κινήσεων και είναι πιο ανώδυνες

cretablog