Λεβεντογέννα Κρήτη μας
Δέκα μαντινάδες για την περηφάνια της Κρήτης. Λέξεις που υμνούν τη λεβεντιά, τη δύναμη και την ψυχή του νησιού, γραμμένες με σεβασμό στην παράδοση.
Η περηφάνια της Κρήτης δεν είναι απλώς ένα συναίσθημα. Είναι τρόπος ζωής, είναι στάση, είναι ψυχή. Από τα Λευκά Όρη μέχρι το Ψηλορείτη, και από τα Σφακιά ως τη Σητεία, η Κρήτη γεννά ανθρώπους που κρατούν ψηλά την τιμή και την αντριγιά του τόπου τους. Οι μαντινάδες, οι μικρές αυτές ποιητικές εκρήξεις, αποτελούν τον πιο ζωντανό καθρέφτη της ψυχής του νησιού.
Η λεβεντιά, το φιλότιμο, η τιμή και η αγάπη για την ελευθερία κυλούν μέσα σε κάθε στίχο. Παρακάτω, δέκα μαντινάδες αποτυπώνουν την περηφάνια και το φως της Κρήτης, με τον ρυθμό του δεκαπεντασύλλαβου και τη μουσικότητα της ομοιοκαταληξίας που τόσο αγαπά ο τόπος αυτός.
Μαντινάδες περηφάνειας και αντριγιάς
Η Κρήτη δε λυγίζει μπροστά σε κάθε μπόρα,
κρατεί τιμή κι αντριγιανή στου χρόνου την ανώρα.
Στη γη τση Κρήτης πάτηξα και μ’ έπιασε καμάρι,
γιατί ‘ναι πέτρα λεβεντιάς κι αγέρας με δοξάρι.
Όπου κι αν πάει Κρητικός, τη γη του δε ξεχνίζει,
στο αίμα του ‘χει λευτεριά που πάντα τον ποτίζει.
Δε σβήνει η φλόγα η κρητική, δε σκύβει το κεφάλι,
στον ήλιο στέκει περηφνά, στα όρη και στην πάλι.
Η Κρήτη ‘ναι βασίλισσα, στου κόσμου την ψυχή,
κι όποιος τη δει, την αγαπά για πάντα απ’ την αρχή.
Μάνα γεννά λεβέντες η Κρήτη κάθε μέρα,
κι ο ήλιος τση χαμογελά σαν νιός στην ανηφορέα.
Κι αν πέσουνε τα χρόνια μπρος, δε θα τη γονατίσουν,
γιατί ‘χει ρίζες δυνατές, δε γίνεται να σβήσουν.
Η περηφάνια τση νησιώ τση λάμπει σαν αστέρι,
που δε θα σβήσει ο καιρός, μηδέ καιρός που φέρει.
Το χώμα τση μυρίζει φως, τ’ αγέρι τση αντριγιά,
κι όποιος τη ζήσει, κουβαλά ψυχή κι αρχοντιγιά.
Στης Κρήτης την καρδιά χτυπά η δόξα κι η λεβεντιά,
κι ο κόσμος όλος σέβεται τση γης αυτής τη ματιά.
Photocredits@pexels.com
