Λεβεντογέννα Κρήτη μας
Στην Κρήτη πάει η λεβεντιά
και η ανδρειοσύνη αντάμα,
και μαντινάδα γίνεται
το γέλιο και το κλάμα.
Η λεβεντιά είναι πληγή
που πάντα αίμα τρέχει,
Θεέ μου και πως την εβαστά
εκείνος που την έχει.
Οι μερακλήδες το ‘χουνε
και ξέρουν να γλεντούνε,
ξέρουνε να πεθαίνουνε
μα ξέρουν και να ζούνε.
Ο άντρας που ‘χει με αρχές
όμορφες μεγαλώσει,
πράμα στο κόσμο δεν μπορεί
να τονε ταπεινώσει.
Ο άντρας ο περήφανος
σε μπόρες δεν κλονίζει,
σαν τη σημαία η θέση του
πάντοτε κυματίζει.
Και με σπασμένα τα φτερά
μπορεί ο αϊτός ν’ αντέξει,
στην πιο μεγάλη θύελλα
μόνος του να παλέψει.
Δε θέλω δανεικά φτερά
με φτάνουν τα δικά μου,
έτσι κι αλλιώς ζηλεύουνε
πολλοί το πέταγμά μου.
