Λεβεντογέννα Κρήτη μας
02.30 τα ξημερώματα στην πιάτσα ταξί, μπροστά από το άγαλμα Βενιζέλου. “Μπαίνει πελάτης και κάθεται στη θέση του συνοδηγού, σοκαρισμένος που πέτυχε γυναίκα οδηγό. Αφού το … ξεπερνάει, μου λέει ότι ο προορισμός του είναι η περιοχή στον Ι.Ν. Αγίων Πάντων και πατάω το γκάζι. Τον έβλεπα με την άκρη του ματιού μου, είχε γυρίσει στο πλάι και με κοιτούσε από πάνω μέχρι κάτω καθ’ όλη τη διάρκεια της διαδρομής”.
Κείμενο: Θεοδώρα Απότα
“Τότε, το μυαλό μου άρχισε να δουλεύει αντίστροφα: “Έλεγα αν κάνει αυτό, θα κάνω εκείνο”. Με το που φτάνω εκεί κοντά στην εκκλησία μου λέει “κοπελιά, δεν θυμάμαι που είναι το σπίτι, θα συνεχίσουμε, και όταν θυμηθώ θα σου πω”. Τελικά, μου λέει να μπω σε ένα περιφραγμένο και σκοτεινό χώρο, και καταλαβαίνω ότι έμπλεξα. Αποφασίζω να πάρω την κατάσταση στα χέρια μου και του προτείνω να πάμε βόλτα προς το Κορδελιό. Μου δηλώνει ότι θα τον ακολουθήσω στο σπίτι του και θα με πληρώσει. Δέχομαι, με κοιτάει σαστισμένος και διερωτάται αν κατάλαβα τί μου είπε. Του εξηγώ ότι κατάλαβα και ότι θέλω να απολαύσουμε τη βραδιά κάνοντας βόλτα. Ήμουν τυχερή, δεν έκανε καμία κίνηση, μάλλον σκέφτηκε “αφού τα πιάσαμε τα λεφτά μας, γιατί να είμαι βίαιος”… Οδηγάω αμέριμνη και με το που φτάνω στο Αστυνομικό Μέγαρο, παρκάρω ακριβώς μπροστά και κορνάρω για να με πάρουν χαμπάρι οι αστυνομικοί. Αυτός φρίκαρε, και το έβαλε στα πόδια… Νομίζω ότι το χειρίστηκα με τον κατάλληλο τρόπο, έπαιξε τεράστιο ρόλο το ότι δεν αντιστάθηκα και δεν άρχισα να φωνάζω στη συγκεκριμένη περίπτωση”.
“Άλλος κόσμος το πρωί, άλλος το βράδυ” ξεκαθαρίζει η ίδια οδηγός, εξηγώντας ότι την ημέρα οι περισσότεροι πηγαίνουν στις δουλειές τους, σε τράπεζες και σε γιατρούς. Τη νύχτα, όμως, αυτός που θα αποφασίσει να βγει, θα πάει σε συγκεκριμένο μέρος. “Άμα σου πει ο άλλος πήγαινέ με στα Διαβατά, στο Δερβένι ή σε κάτι ρέματα στην άκρη του κόσμου, δεν το κάνεις με ευκολία, ειδικά όταν δεν κατευθύνεται σε κάποιο μαγαζί αλλά σε ερημιές”.
Kούρσες με ταξί που δεν μένουν στο “καλημέρα-καλησπέρα”…
Αυτοί που το βάζουν στα πόδια
“Ανοίγουν την πόρτα και τρέχουν”! Αποτελεί σύνηθες φαινόμενο για τους οδηγούς ταξί το να … εξαφανίζονται οι πελάτες τους. Είτε κατεβαίνουν ξαφνικά από το όχημα αν πιάσει κόκκινο φανάρι τους οδηγούς και έχει μποτιλιάρισμα, είτε λένε ότι πηγαίνουν στο σπίτι δήθεν να κατεβάσουν χρήματα και δεν επιστρέφουν ποτέ.
“Μπορούμε να μιλήσουμε; Θα σας πληρώσω!”
“Είναι πολλοί εκείνοι που θέλουν να μοιραστούν τα εσώψυχά τους με εμάς. Μας εμπιστεύονται τη ζωή τους μέσα σε μια κούρσα που διαρκεί δέκα, ή δεκαπέντε λεπτά”. Η γκάμα των συζητήσεων είναι ευρεία: Οι επιβάτες συνήθως μιλούν για τα προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζουν είτε αυτοί, είτε οικεία τους πρόσωπα και για τις ερωτικές τους σχέσεις. “Δε θα ξεχάσω μια κοπελίτσα που μπήκε στο ταξί, και έκλαιγε, είχε μαλώσει με το αγόρι της και μου εξηγούσε τί είχε συμβεί. Την πηγαίνω στο σπίτι της και με ρωτάει αν μπορούμε να συνεχίσουμε την κουβέντα, λέγοντάς μου μάλιστα ότι θα με πληρώσει. Μετά τη συζήτησή μας, μου ζήτησε να τη γυρίσω πίσω, στο αγόρι της!”.
“Μια άλλη κυρία καθόταν στο πίσω κάθισμα και αναστέναζε. Αχ, τι καλά που ξέρεις να οδηγάς, εγώ πήγα 57 χρονών και τιμόνι δεν έπιασα. Της λέω “προλαβαίνεις”! Ενάμιση χρόνο μετά την πετυχαίνω τυχαία στη Νεάπολη, κάτοχος διπλώματος οδήγησης πια, με κέρασε γλυκά… Καμιά φορά όταν βλέπω αυτοκίνητα από σχολές οδηγών και είναι γυναίκα στο τιμόνι, κατεβάζω το παράθυρο και λέω “θα γίνεις καλύτερη από εμένα”!
Πάντως, όσοι οδηγούν ταξί τη νύχτα έχουν γίνει μάρτυρες “απαγορευμένων” σκηνικών που πρωταγωνιστούν γνωστοί τους, ή ακόμα και δικοί τους άνθρωποι, ωστόσο σε αυτές τις περιπτώσεις συνήθως ισχύει ενός είδους … “απόρρητο”. “Βλέπω τα πάντα και δεν βλέπω τίποτα”, ταυτόχρονα.
Γυναίκα στο τιμόνι
Πολλοί ξαφνιάζονται όταν βλέπουν γυναίκα οδηγό. Οι μισοί λένε “σώπα ρε” και οι άλλοι μισοί “αλλάξτε επάγγελμα, δεν είστε για το τιμόνι”. “Δεν με απασχολεί το τί λένε. Άλλωστε, το τελευταίο χρονικό διάστημα θεωρώ ότι έχει αυξηθεί ο αριθμός των γυναικών που οδηγούν ταξί. Λόγω της κρίσης, πολλοί ιδιοκτήτες δουλεύουν με τις συζύγους τους”.
Οι κούρσες με Covid-19
“Πριν την πανδημία ο κόσμος έβγαινε στις τρεις τα ξημερώματα για ποτό. Τώρα, πελάτες μας τη νύχτα είναι μόνο όσοι πηγαίνουν στα εφημερεύοντα”. Πάντως, είναι αρκετοί εκείνοι που φοβούνται τον συνωστισμό στα λεωφορεία και επιλέγουν να μετακινηθούν με ταξί.
Τα γνωστά
Για τα συνηθισμένα δρομολόγια τύπου “καλησπέρα-πάω εκεί-είναι τόσα-ορίστε τα ρέστα σας-καλή συνέχεια”, δεν κάνουμε λόγο. Αξίζει όμως να απευθύνουμε ένα ερώτημα σε αυτούς που δεν χαιρετούν καν: “Γιατί ρε παιδιά;”
πηγη seleo
